ISO 5659-2
Laboratorium
BADANIA DYMOTWÓRCZOŚCI MATERIAŁÓW I TOKSYCZNOŚCI PRODUKTÓW ICH ROZKŁADU TERMICZNEGO I SPALANIA METODAMI WG: ISO 5659-2, KODEKSU FTP CZĘŚĆ 2, IMO I PN-EN 45545-2
Zasada metody. Badania dymotwórczości materiałów przeprowadza się w zamkniętej komorze o wymiarach 0.91 m · 0.61 m · 0.91 m. Próbkę badanego materiału w pozycji poziomej poddaje się rozkładowi termicznemu i spalaniu w następujących warunkach:
- napromienienie cieplne 25 kW/m2 w obecności płomienia palnika pilotowego,
- napromienienie cieplne 25 kW/m2 bez płomienia palnika pilotowego,
- napromienienie cieplne 50 kW/m2 w obecności płomienia palnika pilotowego,
- napromienienie cieplne 50 kW/m2 bez płomienia palnika pilotowego.
W czasie badań materiałów określa się gęstoś optyczną właściwą oraz w sposób ciągły stężenia: CO2, CO, HCN, SO2, NO2, NO, HCl, HF, HBr przy pomocy analizatora FTIR. Na podstawie wartości stężeń masowych emisji właściwej oznaczanych substancji toksycznych w produktach rozkładu termicznego i spalania badanego materiału określa się CITG - konwencjonalny indeks toksyczności.
Analizator FTIR znajduje się w sąsiednim pomieszczeniu. Ogranicza to wpływ zanieczyszczeń powietrza w strefie badania na wynik analizy widma.
Stanowisko do badania dymotwórczości materiałów i toksyczności produktów ich spalania
Próbki do badań.
Badaniu poddaje 12 próbek o wymiarach 75 mm x 75 mm. Grubość próbki nie powinna być większa niż 25 mm. Próbki należy pobierać tak, aby reprezentowały rzeczywisty układ użytkowy. Należy badać materiały i ich kompozycje o grubości nominalnej do 25 mm, wykorzystując ich całkowitą grubość. W przypadku materiałów i kompozycji o grubości większej niż 25 mm, należy odciąć odpowiednią warstwę materiału od strony nie eksponowanej tak, aby grubość próbki, zmniejszyć do 25 mm.
Zastosowanie metody badawczej:
- budownictwo morskie (zgodnie z wymaganiami Kodeksu FTP część 2 IMO),
- kolejnictwo (zgodnie z wymaganiami: R1, R2, R3, R4, R5, R6, R7, R8, R9, R10, R11, R12, R17, R20, R21, R22 i R23 normy PN-EN 45545-2).